Hoe overhandig ik mijn visitekaartje best niet ?

In februari 2012 schreef ik een artikel over ‘alarmbelletjes’ die ik aantrof op visitekaartjes. Tot vandaag is dat één van de artikels waar ik het vaakst over wordt aangesproken. Tot vandaag is dat artikel ook nog steeds heel erg actueel. Tot vandaag ontvang ik nog steeds visitekaartjes waarop ik één of zelfs meerdere alarmbelletjes aantref uit dat bewuste lijstje. En tot vandaag maakt dat verhaal ook nog steeds deel uit van mijn presentaties over netwerken.

Het verhaal in dat vorige artikel ging over een zeer cruciaal moment, de ochtend na een netwerkevent, waarop je gesprekspartner jouw visitekaartje uit zijn zak haalt en opnieuw bekijkt. Op dat ogenblik vormt hij zich een idee over hoe professioneel jij bent wat bepalend is voor het vervolg van de zakelijke relatie.

Zelfs in deze digitale tijden is het nog steeds zeer belangrijk om papieren visitekaartjes op zak te hebben en uit te wisselen. Uiteraard kunnen we elkaars gegevens noteren in onze contactlijsten op onze smartphones… maar als ik me jouw naam niet kan herinneren zal ik je waarschijnlijk ook niet meer terugvinden in de ellenlange namenlijst. Door even te grasduinen in mijn collectie kaartjes vind ik in 99% van de gevallen steeds de persoon die ik zoek ook vrij snel terug. Zelf hou ik alle kaartjes bij in ringmappen per provincie, maar iedereen gebruikt best de methode die hij of zij zelf het handigst vind. En ja, Rolodex opbergsystemen bestaan ook nog steeds !

Hoog tijd om dat lijstje met aandachtspunten nog eens wat verder uit te breiden. Deze keer wil ik het hebben over een ander moment wat eveneens heel erg belangrijk is voor het bepalen van jouw professionaliteit, namelijk het moment waarop je je visitekaartje overhandigt aan je gesprekspartner. In China is dat zelfs bijna een ceremonieel gebeuren, waarbij het kaartje eerbiedig met twee handen wordt aangereikt. Ik ga het hier niet hebben over de typische clichés, uiteraard wissel je alleen visitekaartjes uit na een goed gesprek en ga je ze niet wild in het rond strooien. Ik ga ervan uit dat de basisregels van de netwerketiquette intussen toch al zover zijn doorgedrongen.

Ik wil het nu graag hebben over de TOP10 van zaken die ik jou liever NIET wil horen zeggen tijdens het overhandigen van je kaartje. Ik vond een iets of wat verouderd lijstje in een boek van Bob Popyk van bijna 20 jaar geleden en heb me hierdoor laten inspireren voor dit iets meer hedendaags lijstje met toch best herkenbare uitspraken. En voor alle duidelijkheid, ik heb al deze uitspraken minstens één keer zelf gehoord tijdens netwerkevents. Een stuk of twee hoorde ik zelfs nog afgelopen maand.

Oeps… dit is blijkbaar het enige kaartje wat ik nog bijheb en…

1. Ik vrees dat het al eens mee gewassen is, maar het is toch nog redelijk leesbaar.
2. Er staat vanachter nog wel iets op gekrabbeld, maar dat heb ik toch niet meer nodig.
3. Ik kan je dit echt niet meegeven want op de achterkant staat een telefoonnummer geschreven wat ik nog nodig heb.
4. Het is wel een beetje gekreukt, mijn nieuwe kaartjes zijn besteld.
5. Sorry dat het een beetje vuil is. Mijn kaartjes waren buiten uit mijn zak gevallen.

Of nog een beetje erger…

6. Mijn kaartjes zijn op, maar dit is een kaartje van een collega, ik schrijf mijn naam en GSM-nummer wel even op de achterkant.
7. Dit is nog een visitekaartje van mijn vorige job, maar mijn GSM-nummer is nog steeds hetzelfde. Ik zal de rest wel even doorstrepen en de naam van de nieuwe firma erbij schrijven.
8. Wat vind je van mijn kaartje ? Het was echt heel duur. Kijk maar eens naar de vergulde letters in reliëf.
9. Het bedrijf waarvoor ik werk koopt echt belachelijk dure visitekaartjes. Ze zouden beter mij wat meer betalen.
10. Mijn GSM-nummer, e-mail adres en website staan niet op het kaartje. Ik schrijf ze er nog wel even bij op de achterkant.

Bonus :

11. Mijn kaartjes zijn op… Geef me jouw kaartje dan stuur ik je wel een mailtje met mijn gegevens.
(Of nog enkele alternatieven : Ik heb geen kaartjes, ik ben mijn kaartjes thuis vergeten, mijn kaartjes zitten in mijn andere jas, … ).

Nogmaals, mensen hebben het meestal moeilijk om namen te onthouden. Je moet iemand echt meerdere keren ontmoeten voor de naam blijft plakken. De naam toevoegen aan een namenlijst is nutteloos als je twee dagen later de naam al niet meer kan herinneren. Meestal weet je nog wel waar je iemand hebt ontmoet, wanneer je daar rekening mee hebt gehouden in je opbergsysteem is het ook vrij eenvoudig om iemand terug te vinden. Vaak herken je ook de opmaak van het visitekaartje en kan je dit wel bij persoon X of Y plaatsen. Dus zelfs al voer je de gegevens van gekregen visitekaartjes in op je favoriete contactlijst, het loont altijd de moeite om ook de kaartjes bij te houden als backup.