5 January 2015

Moeilijke woorden zijn een mep in je gezicht


Tijdens mijn presentaties en workshops vertel ik dikwijls het “bomma” verhaal om duidelijk te maken dat je zoveel mogelijk vakjargon moet vermijden, wanneer je jezelf voorstelt tijdens een netwerkevent of op je online profiel.

Uiteindelijk is het toch de bedoeling om jezelf zo duidelijk mogelijk voor te stellen aan je gesprekspartner, zodat die op zijn beurt anderen naar jou kan doorsturen. Hiertoe is het zeer belangrijk dat je gesprekspartner jouw verhaal heel goed heeft begrepen. Helaas werken we allemaal binnen onze eigen sector en sluipt er heel wat vakterminologie in onze dagelijkse taal.

Wanneer je teveel vakjargon gebruikt tijdens je verhaal en je gesprekspartner uit een totaal andere sector komt, dan is de kans zeer groot dat hij er niet veel van zal onthouden. Ik besluit dan telkens mijn verhaal met “Probeer je maar eens in te beelden dat je jezelf en je activiteiten zou moeten voorstellen aan je bomma. Als zij het perfect begrepen heeft dan is het in orde”.

Toch merkte ik dat dit verhaal niet echt veel indruk maakte, want heel wat mensen blijven vakjargon en andere “moeilijke woorden” gebruiken. Ik heb daar verder over nagedacht en vooral over het effect wat deze woorden teweeg brengen tijdens het luisteren naar het verhaal.
Tijdens mijn volgende presentaties en workshops zal ik het effect voortaan vergelijken met een “punch in the face”. Ik verklaar me nader.

Ik bezoek wekelijks netwerkevents en luister dus heel vaak naar gesprekspartners die via hun ‘elevator pitch’ zichzelf en hun activiteiten voorstellen. Ik heb vastgesteld dat telkens er een woord gebruikt wordt wat ik niet begrijp (dus vakjargon uit een compleet andere sector of een ander ‘moeilijk woord’), ik daar even over ga nadenken. Mijn onderbewustzijn wil heel graag het verhaal begrijpen en gaat dus op zoek naar de mogelijke betekenis van het woord. Het effect hiervan is dat ik op dat ogenblik gedurende een tiental seconden niet meer aan het luisteren ben.

Stel je dus maar eens voor wat er gebeurt als iemand zichzelf komt voorstellen en in elke zin wel een typisch woord uit zijn vakjargon gebruikt. Na enkele minuten heeft die man zijn verhaal verteld, maar ik heb er gewoon de helft van gemist. Vandaar mijn vergelijking met een mep in je gezicht. Telkens je een woord hoort wat je niet begrijpt ben je even “out”.

Januari is natuurlijk de maand van de nieuwjaarsrecepties en bedrijfsfeestjes. Misschien een mooie opportuniteit om eens wat extra aandacht te besteden aan jouw verhaal.