In mijn eerste boek en tijdens mijn eerste presentaties had ik het vaak over het enge gevoel wat ik had, wanneer ik een netwerkevent bezocht waar ik niemand kende.
Aangezien zowat de helft van de bevolking introvert is, zal ook de helft van de lezers wel begrijpen wat ik bedoel. Als je geen bekende gezichten ziet op een event moet je een enorme drempel overwinnen om toch met anderen in gesprek te gaan.
De eenvoudigste optie is dan om even rond te kijken en te zoeken naar eventuele anderen die ook ergens alleen staan. Het “inbreken” in een groepje van mensen lijkt een onmogelijke uitdaging.
De oplossing voor dit probleem waarover ik het steeds had was om voor het event al contact te zoeken met andere deelnemers via sociale media om op die manier de eerste drempel te overwinnen. Wanneer je daarna het event bezoekt zal je mensen herkennen en zal je kunnen aanknopen bij die eerste virtuele kennismaking.
Deze week was ik tijdens een netwerkevent in gesprek met een zeer gerespecteerd zakenman, waarvan ik weet dat hij ook een uitstekend netwerker is. Hij vertelde me over zijn ervaringen wanneer hij over de provinciegrenzen heen een netwerkevent bezoekt waar hij dan bij aankomst niemand blijkt te kennen. Ook hij gaf aan dat dit bijzonder vervelend was en dat het meer dan eens is gebeurd dat hij gewoon zijn glas leegdronk en terug naar huis vertrok.
Zelf ben ik lid van enkele uitstekende businessclubs, maar daarnaast ben ik ook een regelmatige bezoeker van Open Coffee netwerkevents. Hier vind je een mix van ervaren netwerkers, startende ondernemers en freelancers. Ik merk zelf dat deze bezoekers ook heel frequent opduiken op andere netwerkevents, wat natuurlijk een enorm voordeel is als je denkt aan het verhaal hierboven.
Enkele weken geleden bezocht ik het netwerkevent Via Via in Herentals. Een open en zeer vrijblijvende netwerkformule, maar door omstandigheden was het toch enkele jaren geleden dat ik hier nog was geweest. Er was dus een risico dat ik weinig of geen mensen zou kennen buiten de sponsor van de avond, want die had me ook uitgenodigd. Bij het binnenkomen herkende ik echter onmiddellijk een vijftal vertrouwde gezichten, die ik kende van Open Coffee events. Het voordeel is dat je dan dadelijk een gesprek kan aanvatten. Uiteraard stellen die personen je ook voor aan de anderen waarmee ze staan te praten en zo gaat de bal aan het rollen.
Laagdrempelige events zijn dus zeker, naast online netwerken via sociale media, een uitstekend middel om je netwerk te vergroten maar ook om het je een beetje gemakkelijker te maken wanneer je daarna “andere” netwerkevents bezoekt. Heel vaak spreken we zelfs af welke events we in de volgende weken zullen bezoeken… of rijden er zelfs samen naartoe waardoor je ook niet meer alleen naar binnen moet. Het is natuurlijk niet de bedoeling om dan de hele avond alleen maar met elkaar te praten, het voordeel is net dat iedereen waarschijnlijk wel iemand tegenkomt uit zijn of haar netwerk en deze persoon dan ook aan jou kan voorstellen.
Het is uiteraard heel erg controversieel, maar ik wil in deze context toch ook nog even het “rokersvoordeel” vermelden. Introvert of extravert, rokers worden nu eenmaal uit de vergaderzalen verbannen en verbroederen buiten of in een rokerstentje. Waar roken tot enkele jaren geleden nog de normaalste zaak ter wereld was, worden rokers vandaag gedwongen om “een luchtje te scheppen” buiten de menigte. Het voordeel hiervan is dat ze dan toch 5 of 10 minuutjes samen met hun lotgenoten op die plaats aanwezig zijn en noodgedwongen toch met elkaar netwerken. Ik heb al meermaals meegemaakt dat rokers terug de vergaderzaal betreden en dadelijk vertellen dat ze een heel interessant gesprek gehad hebben met iemand wat wel eens iets zou kunnen opleveren. Het rokersvoordeel dus. Misschien moeten we eens nadenken over meer van die mogelijkheden om mensen te “dwingen” om met elkaar te netwerken ;-)
No comments:
Post a Comment